Historia ChCK

Budynek obecnego Chorzowskiego Centrum Kultury został wybudowany jeszcze w okresie międzywojennym. Od początku pełnił ważną rolę dla środowiska kulturalnego. Dla wielu mieszkańców jest to magiczne miejsce, historia sprzed wielu lat. Nazywany Domem Ludowym, teraz powrócił do życia pod nową nazwą Chorzowskie Centrum Kultury.

Nie wszyscy wiedzą, że mieszkańcy Chorzowa postawili teatr za własne pieniądze, aby podkreślić polskość Chorzowa w odradzającej się Rzeczypospolitej. Sam projekt powstał w 1927 roku sygnowany przez architektów Stanisława Michejdę i Lucjana Sikorskiego. Dom Ludowy, prócz sali teatralnej i gimnastycznej, miał mieścić sale zebrań, sale odczytowe, bibliotekę, czytelnię. Pieniądze na budowę napływały stopniowo. W 1934 roku oddano do użytku salę teatralną, na której wystawiono premierę sztuki a po 5 latach - w 1939 roku lewe skrzydło budynku. Teatr przez wiele lat był kolebką kulturalną naszego miasta. Dom Ludowy działał z prawdziwym rozmachem, organizowano tu liczne spektakle, akademie okolicznościowe, zebrania, a korytarze budynku idealnie sprawdzały się jako miejsce zabaw tanecznych. Na jego deskach regularnie występowali artyści Teatru Polskiego z Katowic i dawnej Opery Katowickiej z siedzibą w Bytomiu. Występowały tu takie sławy jak Hanka Ordonówna i Loda Halama, Mieczysław Fogg, Szczepcio i Toncio czy Ada Sari. O znaczeniu jakie miał Teatr Miejski w okresie powojennym najlepiej świadczą liczby — co roku wystawiano około 180 przedstawień, które oglądało średnio 82 tysiące widzów.

W drugiej połowie lat trzydziestych realizowana była budowa lewego trzykondygnacyjnego skrzydła budynku, która została ukończona w roku 1938. Swoje miejsce znalazła tutaj m.in. biblioteka z czytelnią, czy Miejski Ośrodek Oświatowy. Nie powstało nigdy projektowane prawe skrzydło budynku, które miało być powierzchniowo większe od skrzydła lewego.  Walki wojenne nie ominęły również Chorzowa, jednak Miejski Dom Ludowy przetrwał i ponownie mógł stać się ośrodkiem kultury.

Po wojnie utworzono tu Miejski Dom Kultury i Bibliotekę Miejską, swoją siedzibę miały tutaj przez pierwsze lata istnienia m.in."Goniec Górnośląski" i tygodnik "Chorzowianin". Znalazły tu też swoje siedziby stowarzyszenia, organizacje społeczne, a także firmy prywatne.

Z czasem powołano Miejski Dom Kultury „Teatr Miejski”, w którym drugą siedzibą znalazła gliwicka operetka wystawiając np. „Księżniczkę Czardasza”, „ Wesołą wdówkę”, czy „Noc w Wenecji”. Odbywały się tu też liczne przedsięwzięcia impresaryjne, od spektakli przez imprezy kabaretowe po bajki dla dzieci. Jak wynika z historii MDK „Teatr Miejski” nie miał nigdy własnego zawodowego zespołu aktorskiego, był wyłącznie sceną impresaryjną. W 1934 roku zainaugurowano otwarcie sceny premierą sztuki "Spadkobiercy" Grzymały - Siedleckiego w wykonaniu Teatru Ludowego "Reduta Śląska", który do 1939 roku wystawił na scenie Domu Ludowego przeszło 20 premier. W repertuarze znalazły się tak wielkie tytuły jak: "Kordian" J. Słowackiego, "Moralność Pani Dulskiej" G. Zapolskiej czy "Zemsta" A. Fredry.

W 1988 roku decyzją Architekta Miejskiego Teatr został zamknięty do czasu wykonania generalnego remontu i dostosowania budynku do wymagań ochrony przeciwpożarowej. Z powodu braku środków, przebudowę Teatru przerwano na początku lat dziewięćdziesiątych i w holu budynku działała jedynie Galeria Miejska „MM” otwarta 20 marca 2000 r. Zamknięcie Teatru nie zakłóciło funkcjonowania lewego skrzydła budynku, gdzie mieściły się m.in.Księgarnia im. Karola Miarki i Biblioteka Publiczna.

W 1998 roku Komisja Kultury Rady Miasta opracowała „Program polityki kulturalnej dla miasta Chorzowa”, w którym ważną rolę wyznaczono Chorzowskiemu Centrum Kultury. W sierpniu 2000 roku Rada Miejska podjęła uchwałę o wieloletniej inwestycji, przewidującej remont odtworzeniowy budynku przy ul. Sienkiewicza 3. Rok później powstał projekt budowlano-wykonawczy. W styczniu 2008 roku nastąpiło uroczyste oficjalne otwarcie Chorzowskiego Centrum Kultury koncertem „Chorzowianie – Chorzowianom”.